Dikkatin uyanık kalma, aktif olma, belirli bir işe başlayabilme, belirli bir işi sürdürme konusunda kendini kontrol edebilme, öncelik belirleme, önemli olanı seçebilme, sıraya koyma, planlama, düzenleme yapabilme, zamanı ayarlama gibi işlevleri vardır.
Dikkat bir kısım bilgiyi güçlendirirken, diğer bilgiyi baskılar. Bu güçlendirme hedeflenen bilginin daha ileri işlemleme için seçilmesini sağlarken, gereksiz uyaranın baskılaması ise geri kalan bilgilerin göz ardı edilmesini sağlar.
Öğrenmeyi belirleyen en önemli faktörlerden biri kısa süreli hafızanın uygun şekilde kullanılmasıdır. Kısa süreli hafızaya bilgi aktarmayı sağlayan ise “Dikkat” tir. Dikkatle alınan bilgi önce kısa süreli hafıza ile nasıl ve nerede depolanacağını belirlerken, uzun süreli hafızaya geçişi ile depolanır. Dikkat dağıldığında ise dikkat gerektiren şey; yapılamaz, öğrenilmez, anlaşılamaz ve ihmal edilir.
DEHB şu anda nörogelişimsel bozukluklar başlığı altında sınıflanan, yaşamın erken dönemlerinde başlayan ve ömür boyu devam etme ihtimali olan ve çocukluk çağında en fazla tanı konan psikiyatrik bozukluktur. Aktivite düzeyinde artış ve dikkat, konsantrasyon, dürtü kontrolünde eksiklikle karakterizedir ve bu durum birden fazla ortamda (örn: Ev, okul, iş) görülmelidir. Bu durum normal çocuk hareketliliğinden farklı olup iradesizlik, tembellik, yetersiz ebeveynlik, motivasyonsuzluk, zeka geriliği veya fazlalığı ile ilişkili değildir. Psikiyatride genetik temeli en belirgin durumlardan biri olup, beyinde de çeşitli yapısal değişikliklerin saptandığı bir durumdur. Uzun dönem izlem çalışmaları DEHB’li bireylerin madde kullanımından, boşanma sıklığında artışa, işsizlik, beklenen yaşam süresinde kısalma gibi pek çok riskin normal topluma göre belirgin arttığını gösteren çalışmalar mevcuttur. Tedavi de temel yaklaşım psikofarmakolojik tedaviler olup, spor, çevre düzenlemeleri önerilmektedir.